Του Χρήστου Νάτση
Το παράδοξο, φυσικά, είναι ότι η ευοίωνη αυτή πορεία των «58» δεν έχει την ανάγκη θέσεων και δομημένων μηχανισμών για να εκφραστεί. Ένα αφηρημένο περιεχόμενο υπερίπταται με την αλαζονεία που θέλει την μορφή να αποτελεί λεπτομέρεια…
Αποτιμώντας τα έως τώρα δημοσκοπικά δεδομένα για την απήχηση της «Πρωτοβουλίας των 58», ο Λεωνίδας Καστανάς, σε άρθρο του στην Athens Voice, σημειώνει: «Για αρχή μια χαρά είναι. Τα γκάλοπ δείχνουν ότι το νούμερο που ζητά το έχει, αρκεί βέβαια να κάνει άμεσα κάποια βασικά. Να βγάλει ένα φρέσκο και ιδιαίτερα συγκροτημένο άτομο μπροστά, πλαισιωμένο από μια ισχυρή ομάδα κρούσης με επαγγελματικές προδιαγραφές. Μπορεί, αρκεί να τολμήσει. Χρειάζεται και θέσεις. Έχουν αργήσει αλλά θα βγουν. Και πρέπει να είναι λεπίδες to the point. Οι καλύτερες πένες αυτής της χώρας δουλεύουν γύρω και πάνω σ’ αυτές. Χρειάζεται και επικοινωνία, αυθεντική έκφραση και όχι μέσω αυτόκλητων εκπροσώπων. Προς το παρόν την αποφεύγει. Χρειάζεται και δυνατές, νικηφόρες επιλογές στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές. Αν δεν το καταπιεί το ευρωπαϊκό επίδικο θα τις κάνει(;). Χρειάζεται και μια πιο αγαπησιάρικη ματιά προς το φιλελεύθερο χώρο».
Στην φαντασιωνόμενη συνέχεια η πορεία που βλέπει ο Καστανάς οδηγεί μέχρι και συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ αν χρειαστεί – όλα για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Το παράδοξο, φυσικά, είναι ότι η ευοίωνη αυτή πορεία δεν έχει την ανάγκη θέσεων και δομημένων μηχανισμών για να εκφραστεί. Ένα αφηρημένο περιεχόμενο υπερίπταται με την αλαζονεία που θέλει την μορφή να αποτελεί λεπτομέρεια. Θυμίζει προς τούτο τον Φιλόσοφο στους Διαλόγους από την αγορά χαλκού του Μπρεχτ:
«Αισθάνομαι την ιδιαιτερότητα αυτή τόσο έντονα, ώστε μπορώ να συγκρίνω τον εαυτό μου μ’ έναν έμπορο χαλκού, για παράδειγμα, που πηγαίνει σε μια ορχήστρα, όχι επειδή θέλει να αγοράσει κάποια τρομπέτα, αλλά μόνο χαλκό. Η τρομπέτα του τρομπετίστα είναι φτιαγμένη από χαλκό αλλά ο ίδιος δε θα θελήσει, βέβαια, να την πουλήσει έτσι, με την αξία δηλαδή του χαλκού, σαν μια συγκεκριμένη ποσότητα λίτρας χαλκού»[1]
Μόνο που, σε αντίθεση με τον Φιλόσοφο, οι «58» θεωρούν πως πηγαίνουν ως έμποροι χαλκού σε μια ορχήστρα για να πουλήσουν τον χαλκό τους ως εύηχη τρομπέτα…
[1] Mπ. Μπρεχτ, Οι διάλογοι από την αγορά χαλκού, μτφ. Αν. Γλιτζουρής, Θωμαή Σαρηγιάννη, Δωδώνη, Αθήνα-Γιάννινα 2000, σ. 19.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου