Τα αιματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα

Του Θανάση Κανιάρη

Ξεχειλίζει η μπόχα και η αηδία που αναδύεται από τους κυβερνητικούς υπονόμους της παραπληροφόρησης και της φαιάς προπαγάνδας με στόχο την μαζική πλύση εγκεφάλου εκατομμυρίων πολιτών που βομβαρδίζονται ανηλεώς από τα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Δεν τολμάς να ανοίξεις τηλεοπτικό δέκτη ή να ακούσεις ειδήσεις από ραδιοφωνικό σταθμό και στην παντού πέφτεις πάνω στην άθλια προπαγάνδα των "πρωτογενών πλεονασμάτων" τα οποία μάλιστα έχουν αποκτήσει πολλαπλασιαστική ικανότητα και μήνα με το μήνα αυξάνουν. 

Από 100 εκατ. Ευρώ που τα εκτιμούσε η τρόικα το 2013, στον κρατικό προϋπολογισμό εγγράφηκε το ποσό των 860 εκατ. Ευρώ, αλλά από τότε αυγατένουν εντυπωσιακά. Ο αθεόφοβος και θεομπαίχτης Σταϊκούρας την προηγούμενη Τρίτη τα ανέβασε στα 3,9 δις. ευρώ. Ο,τι θέλουν λένε. Θα δώσουν λογαριασμό σε κανένα;

Το παιγνίδι βέβαια με τα "πρωτογενή πλεονάσματα" παίζεται με δύο παίκτες που χρησιμοποιούν σημαδεμένα χαρτιά και είναι αρκετά απλό. Τα προπαγανδιστικά χαλκεία της κυβέρνησης, «μαγειρεύουν» τα στοιχεία, τα οποία στη συνέχεια σερβίρουν στα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Από εκεί και πέρα αναλαμβάνουν τα πρόθυμα παπαγαλάκια της ενημέρωσης και επιδίδονται σε ένα ανηλεή βομβαρδισμό της «κοινής γνώμης» πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Τα άθλια φερέφωνα του κατεστημένου, προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο, ότι η Ελλάδα ξεχυλίζει σήμερα από πρωτογενή πλεονάσματα, ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου έχει βάλει κάτω τα μολύβια και σχεδιάζει να τα διαμοιράσει σε κάθε αναξιοπαθούντα.

Όπως κατάλαβε ο αναγνώστης έχουμε μια επανέκδοση του "λεφτά υπάρχουν" που είχε σαν αποτέλεσμα να εκτοξευτεί το ΠΑΣΟΚ στο 44% στις εκλογές του 2009. Μετά όμως ήλθε η καταστροφή και μία ανείπωτη τραγωδία με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπος ο λαός της χώρας, ο οποίος έπρεπε να θυσιαστεί προκειμένου να διασωθεί το καταρρέον σύστημα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Δεν θα ασχοληθούμε με το εάν υπάρχουν πρωτογενή πλεονάσματα και πόσα είναι αυτά. Αυτό όμως που πρέπει να καταλάβει και ο τελευταίος πολίτης της χώρας αυτής, είναι ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού, έστω και ένα ευρώ πρωτογενές πλεόνασμα, ισοδυναμεί με ένα εν εξελίξει έγκλημα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Πόσο μάλλον, όταν έχει προηγηθεί η τραγωδία των μνημονίων, η απώλεια του 25% του κοινωνικού προϊόντος, το 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, η τρομακτική υπερφορολόγηση και η διάλυση των δημόσιων υποδομών.

Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του συντελούμενου εγκλήματος, σημειώνουμε τα ακόλουθα.

Ο κρατικός προϋπολογισμός στον καπιταλισμό και ειδικά όταν ο τελευταίος βρίσκεται στο μονοπωλιακό του στάδιο, είναι το βασικό εργαλείο αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου, όλων των κοινωνικών εκμεταλλευτικών σχέσεων στο επίπεδο του εποικοδομήματος. Και αυτό λόγο του μεγέθους του. Το κράτος μέσω των φορολογικών και άλλων μηχανισμών, μαζεύει το 40% του κοινωνικού προϊόντος και μαζί με τα δάνεια που συνάπτει, αναδιανέμει κεφάλαια τα οποία αντιστοιχούν στο 45 - 50% του κοινωνικού προϊόντος. Παρά τις ανέξοδες κουβέντες των κάθε είδους νεοφιλελεύθερων, η εμπλοκή του κράτους στις οικονομικές σχέσεις, προσδίδει στοιχεία σταθερότητας στο σύστημα, εισάγει ένα στοιχειώδη προγραμματισμό στην αναρχία των αγορών και αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα στήριξης και ενίσχυσης του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Χωρίς την γιγάντια κρατική στήριξη, το τελευταίο είναι αδύνατο να αναπαραχθεί και μάλιστα να αναπαραχθεί σε διευρυμένη κλίμακα, να παραχθεί δηλαδή υπεραξία.

Από τη φύση τους οι κρατικοί προϋπολογισμοί στον καπιταλισμό, σε «ομαλές περιόδους» της ταξικής πάλης είναι ελλειμματικοί. Δεν υπάρχει σήμερα χώρα στον καπιταλιστικό κόσμο, χωρίς ελλείμματα και χρέη. Και η εξήγηση είναι αρκετά απλή, αν αναλογιστούμε ότι τα κρατικά χρέη πριμοδοτούν τα κέρδη του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Αυτό μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει κανείς, αν ανατρέξει στους κρατικούς προϋπολογισμούς του ελληνικού κράτους.

Εκεί θα δει ότι η τρέχουσα διαχείριση (δαπάνες τακτικού προϋπολογισμού), η οποία αφορά την πληρωμή μισθών, συντάξεων, ενισχύσεις κοινωνικών φορέων, τρέχουσες στρατιωτικές δαπάνες, καλύπτεται από τους τρέχοντες φόρους του έτους χρήσης. Το πρόβλημα των ελλειμμάτων, δημιουργείται από την εκτέλεση του Προγράμματος «Δημοσίων» Επενδύσεων, τον κατ' εξοχήν μηχανισμό ενίσχυσης του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Τα τελευταία 25 χρόνια, μέσα από το Π «Δ»Ε έχουν περάσει ως έσοδα, τα κεφάλαια των ευρωπαϊκών κοινοτικών πλαισίων, και ως δαπάνες, οι χρηματοδοτήσεις των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των αυτοκινητοδρόμων και γενικότερα όλων των λεγόμενων μεγάλων έργων, οι ενισχύσεις των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων μέσω των «αναπτυξιακών» νόμων, η χρηματοδότηση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, η στήριξη των προβληματικών τη δεκαετία του 80 κλπ.

Ποιο είναι τώρα το πρόβλημα τώρα με το ΠΔΕ; Στο σκέλος των εσόδων, αυτά καλύπτονται κατά 50% από τα ευρωπαϊκά κοινοτικά ταμεία. Το υπόλοιπο 50% καλύπτεται με δάνεια που συνάπτει το ελληνικό κράτος με τις ελληνικές και ξένες τράπεζες. Αυτή είναι η μια πηγή των ελλειμμάτων και του χρέους. Η άλλη εντοπίζεται στο σκέλος των δαπανών του ΠΔΕ οι οποίες πάντα είναι μεγαλύτερες από τα σχετικά έσοδα. Τα ελλείμματα αυτά προστίθενται χρόνο με το χρόνο στο κρατικό χρέος, το οποίο στις ημέρες μας εκτινάχθηκε «αισίως» στο 179% του ΑΕΠ.

Ποιο είναι τώρα το φοβερό και τρομερό με τα πρωτογενή πλεονάσματα; Για να δημιουργηθούν τα τελευταία, πρέπει τα έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού, να υπερκαλύπτουν α) τις τρέχουσες δαπάνες του έτους β) τους χρονιάτικους τόκους του κρατικού χρέους.

Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός θα πρέπει: α) να επιβληθεί άγρια φορολογία στα λαϊκά στρώματα β) να περιοριστούν δραστικά όλες οι δαπάνες, πλην των τόκων του κρατικού χρέους γ) να υπάρξει ένας συνδυασμός υπερφορολόγησης και περικοπής των κοινωνικών κρατικών δαπανών, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της χώρας μας.

Με άλλα λόγια για να υπάρξουν πρωτογενή πλεονάσματα, θα πρέπει να επιβληθούν πολιτικές πολύ άγριας λιτότητας, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα.

Το δράμα όμως δεν σταματά εδώ. Οι θεομπαίχτες της συγκυβέρνησης, δεσμεύτηκαν με το 2ο μνημόνιο, ότι η Ελλάδα το 2014 θα επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με το 1,5% του ΑΕΠ, το 2015 ίσο με το 3% του ΑΕΠ, το 2016 ίσο με το 4,5% του ΑΕΠ και το ποσοστό αυτό θα παραμείνει ως το 2022.Τι θα σημάνει αυτό στην πράξη; Ότι τα επόμενα χρόνια θα ισοπεδωθούν τα πάντα γύρω μας, ότι η ελληνική επικράτεια θα ερημοποιηθεί, ότι το βιωτικό επίπεδο των εργαζομένων θα γυρίσει πίσω, όχι στη δεκαετία του 60, αλλά στις δεκαετίες του 30 και του 40.

Και γιατί όλα αυτά; Μα για να πάρουν οι πιστωτές μας πίσω τα χρήματα τους. Το αδίστακτο και εγκληματικό πολιτικό σύστημα της χώρας, έβαλε φαρδιά - πλατιά την υπογραφή του κάτω από κείμενα, που οδηγούν σε νέα τρομερά βάσανα και στερήσεις το λαό της χώρας, προκειμένου να φανεί συνεπές στους ξένους δανειστές. Αυτή είναι η τρομακτική αλήθεια των κυριολεκτικά αιματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων.

Πηγή:Εργατικός Αγώνας