Του Θέμη Τζήμα
Τι να πρώτο- σχολιάσει κανείς για τη βαρβαρότητα στο Φαρμακονήσι; Ποια αναφορά να κάνει που δεν έχει γίνει ήδη; Στα ανθρώπινα δικαιώματα, ανθρώπων σαν κι εμάς που γεννήθηκαν στη λάθος χώρα τη λάθος στιγμή και αναγκάστηκαν να γίνουν πρόσφυγες; Στο διεθνές δίκαιο που τσαλαπατάμε εμείς οι ίδιοι, ενώ ως κοινωνία με μεγάλη ευκολία επικαλούμαστε, ασχέτως του αν ελάχιστα το κατέχουμε; Στον «Ξένιο Δία» για τον οποίο επαιρόμαστε;- τον πραγματικό όχι αυτόν του Δένδια βεβαίως. Στην ευθύνη των κρατικών λειτουργών να δρουν στο πλαίσιο της εθνικής, εσωτερικής νομιμότητας, την οποία ουκ ολίγες φορές παραβιάζουν εις βάρος Ελλήνων και ξένων, στο πλαίσιο στεγανών που καλύπτουν οι ιεραρχικά ανώτεροι;
Όλα έχουν ειπωθεί. Το μόνο που αλλάζει σε σχέση με το τελευταίο έγκλημα στο Φαρμακονήσι από προηγούμενες αντίστοιχες περιπτώσεις, πέραν του μεγέθους της βαρβαρότητας είναι βεβαίως ότι δύσκολα μπορεί να κρυφτεί το τι συνέβη, γιατί έλαβε χώρα παρουσία του λιμενικού και όπως φαίνεται ίσως και εν πολλοίς εξαιτίας του, δηλαδή εξαιτίας του ελληνικού κράτους. Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε αφορά μόνο την Ελλάδα. Απλά τώρα κρύβεται δυσκολότερα.
Πέραν όλων των άλλων όμως, αυτή η περίπτωση αναδεικνύει- εκ νέου και σε μεγαλύτερη ένταση- και τα εξής: πρώτον, τη χρυσαυγίτικου τύπου δράση εκτεταμένων τομέων του κρατικού μηχανισμού. Το ζήτημα είναι γνωστό, είτε εκδηλώνεται εις βάρος Ελλήνων- βλ. βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ- είτε εις βάρος μεταναστών. Διόλου άλλωστε, τυχαία οι έρευνες για τη σύνδεση κρατικών λειτουργών και ΧΑ, ιδίως σε κομβικούς τομείς του κράτους, είτε δεν εμφάνισαν τίποτα το επιλήψιμο όταν τέτοιες διασυνδέσεις είναι γνωστές, είτε έφτασαν σε πολύ μικρά αποτελέσματα σε σχέση με το πρόβλημα και δείχνουν πλέον να έχουν εγκαταλειφθεί.
Τα «βαθιά κρατικά στεγανά» όχι μόνο μένουν ανέγγιχτα αλλά επιπλέον εξακολουθούν να αποδεικνύουν και να ενδυναμώνουν την ύπαρξη και δράση φασιστικών, χουντικών αντιλήψεων στο κέντρο του κράτους μας, με την υψηλή κάλυψη των κατεξοχήν «συστημικών» πολιτικών εκπροσώπων της αστικής τάξης. Με άλλα λόγια, η χρυσαυγίτικη πολιτική παραμένει εδραία, υπό την κυβερνητική αιγίδα.
Έτσι πέραν όλων των άλλων η κυβέρνηση αδικεί και αυτούς τους κρατικούς λειτουργούς- εν προκειμένω λιμενικούς- που σώζουν ζωές και που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους ευσυνείδητα.
Δεύτερον και συνακόλουθα, η χρυσαυγίτικου τύπου πολιτική εκφράζεται στο δημόσιο λόγο με την απάνθρωπη χυδαιότητα των αρμοδίων υπουργών. Από τη βιασύνη Δένδια προ καιρού να αποφανθεί ότι στη ΓΑΔΑ δε διενεργούνται βασανιστήρια, μέχρι τις αδιανόητες δηλώσεις Βαρβιτσιώτη για τα γεγονότα στο Φαρμακονήσι τα θύματα αναγορεύονται σχεδόν σε λασπολόγους και συκοφάντες, προκειμένου να δοθεί κάλυψη στα προαναφερθέντα στεγανά. Μάλιστα, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης ανακάλυψε πέραν του ΣΥΡΙΖΑ ένα νέο αντικυβερνητικό προβοκάτορα στο πρόσωπο του αρμοδίου Ευρωπαίου επιτρόπου. Η εν λόγω χυδαιότητα δεν αφορά ούτε μόνο το συγκεκριμένο περιστατικό, ούτε μόνο το συγκεκριμένο θέμα. Στο συγκεκριμένο βέβαια αναφύεται σε όλο της το μεγαλείο αλλά είναι παρούσα παντού, δηλητηριάζοντας το δημόσιο λόγο και βίο, την ίδια τη δημοκρατία. Ο κυβερνητικός μακαρθισμός πλήττει και τους Έλληνες και τους ξένους.
Το τρίτο σημείο αφορά την υποκρισία της ΕΕ. Αρκεί για παράδειγμα να αναλογιστεί κανείς τις «ευαισθησίες» της για την κατάσταση στην Ουκρανία, στο πλαίσιο του – όχι και τόσο νέου- ανταγωνισμού της Γερμανίας, με όχημα την ΕΕ και της Ρωσίας και να τις συγκρίνει με τις ευαισθησίες της ΕΕ για τα επίσης ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών που προέρχονται κυρίως από χώρες εκτός Ευρώπης αλλά σταδιακά και από ευρωπαϊκές χώρες. Ευαισθησίες που σταματούν εκεί που αρχίζουν τα σύνορα των κρατών που βρίσκονται στα ενδότερα της Ευρώπης και οι διατάξεις του Δουβλίνο ΙΙ. Η ΕΕ δεν έχει κανένα πρόβλημα να μετατρέπει ολόκληρες χώρες σε αποθήκες ανθρώπων και μάλιστα να τις χρηματοδοτεί για αυτό, εν γνώσει του που οδηγεί η πολιτική της.
Εν τέλει, η ελληνική προεδρεία της φτώχειας, της ανεργίας, της χυδαιότητας και του αίματος δεν είναι παρά η αντανάκλαση της ευρωπαϊκής υποκρισίας.
Οι πολιτικές της ΕΕ που δολοφονούν Έλληνες και ξένους και οι χυδαίοι ντόπιοι εφαρμοστές τους πάνε χέρι- χέρι.
1 σχόλιο :
Εξαιρετικό!
Δημοσίευση σχολίου